آمادگی زیستی و تهویه کلاسیک

آمادگی بیولوژیکی این ایده است که مردم و حیوانات به طور ذاتی تمایل به ایجاد ارتباط میان محرک های خاص و پاسخ ها دارند. این مفهوم نقش مهمی در یادگیری دارد، به خصوص در درک فرایند تهیه کلاسیک .

برخی از انجمن ها به راحتی شکل می گیرند، زیرا ما مستعد چنین ارتباط هایی هستیم، در حالی که دیگر انجمن ها بسیار دشوار هستند زیرا ما به طور طبیعی آنها را تشکیل نمی دهیم.

به عنوان مثال، پیش بینی شده است که آمادگی بیولوژیکی توضیح می دهد که چرا برخی انواع ترس ها به راحتی شکل می گیرند. ما تمایل داریم ترس از چیزهایی را ایجاد کنیم که ممکن است تهدیدی برای بقای ما، مانند ارتفاع، عنکبوت و مارها باشد. کسانی که آموختند که به راحتی از چنین خطراتی بترسند احتمال بیشتری برای زنده ماندن و تکثیر داشتند.

آمادگی زیستی و تهویه کلاسیک

یک نمونه عالی از آمادگی بیولوژیکی در کار در فرآیند تهیه کلاسیک، توسعه نگرانی های طعم است . آیا تا به حال چیزی خورده اید و پس از آن بیمار شدید؟ شاید احتمالا خوب است که شما از خوردن این غذای خاص در آینده جلوگیری کردید، حتی اگر غذا نبود که باعث بیماری شما شد.

چرا ما به راحتی می توانیم میان طعم غذا و بیماری ارتباط برقرار کنیم؟ ما می توانستیم به راحتی چنین ارتباطاتی میان افرادی که در هنگام بیماری در حال حاضر حضور داشتند، مکان بیماری یا اشیاء خاصی که حضور داشتند، ایجاد کنیم.

آمادگی بیولوژیکی کلید است.

افراد (و حیوانات) به طور ذاتی به ایجاد ارتباط بین سلیقه ها و بیماری ها مستعد هستند. چرا؟ به احتمال زیاد به دلیل تکامل مکانیزم های زنده ماندن است. گونه هایی که به آسانی چنین ارتباطاتی بین غذا و بیماری را تشکیل می دهند احتمال بیشتری برای جلوگیری از این غذاها در آینده می باشند، در نتیجه اطمینان از شانس آنها برای زنده ماندن و احتمال اینکه آنها تولید شود.

بسیاری از اشیاء فوبیایی شامل مواردی هستند که به طور بالقوه تهدیدی برای ایمنی و رفاه می باشند. مارها، عنکبوت ها و ارتفاعات خطرناک همه چیزهایی هستند که می توانند به طور بالقوه کشنده باشند. آمادگی بیولوژیکی آن را به طوری که مردم تمایل به تشکیل انجمن ترس با این گزینه تهدید. به خاطر این ترس، مردم تمایل دارند از این خطرات احتمالی اجتناب کنند، و این احتمال را می دهد که آنها زنده بمانند. از آنجایی که این افراد احتمال بیشتری برای زنده ماندن دارند، احتمال بیشتری نیز دارند که کودکان داشته باشند و ژن هایی را که به چنین واکنش های ترسانی کمک می کنند، بردارند.