سیگموند فروید فوتبیوگرافی

1 - زندگی زودگذر سیگموند فروید

سیگموند فروید، روانشناس مشهور ممکن است یکی از شخصیت های شناخته شده تاریخ باشد، اما او نیز یکی از بحث برانگیز ترین است. میراث زندگی و کار او موجب تحسین برانگیزانۀ طرفدارانش شده و از دشمنانی که او را نابود می کنند، تحریک می کند. در حالی که بعضی او را یک نماد فرهنگی می دانند و دیگران او را به عنوان یک شارلاتان شبه علمی می بینند، هیچ مشکلی وجود ندارد که فروید یک علامت قابل تغییر در روانشناسی را ترک کند.

در این بیوگرافی، ما زندگی فروید را از زمان تولدش در شهر کوچک Frieberg، Moravia، تا مرگ او در سن 83 سالگی در لندن، خواهیم دید. در طول راه، شما بیشتر در مورد چگونگی زندگی و کار خود تحت تاثیر نظریه ها و ایده هایی قرار می گیرید که به روانشناسی، فلسفه، ادبیات و هنر ادامه می دهند.

"عمیق درون من، پوشیده شده است، هنوز هم که فرزند شاد از Freiberg زندگی می کند ..." - سیگموند فروید در اوایل کودکی.

سیگیموند Schlomo فروید در تاریخ 6 می 1856 در فرایبرگ، موراویا متولد شد. پدرش، یعقوب، یک تاجر پشم با دو فرزند از ازدواج قبلی بود. مادرش، آمالی (تصویر بالا)، بیست سال جوانتر از شوهرش بود. سیگیزوند اولین فرزندش بود.

او به عنوان بزرگترین فرزند مادرش، او نیز مورد علاقه خاص خود، او "Siggie طلایی" بود. Amalia امید زیادی برای پسرش بود. فروید پس از آن گفت: "من متوجه شدم که افرادی که می دانند که از مادران آنها ترجیح داده یا مورد علاقه هستند، در زندگی خود گواهی نامه ای از اعتماد به نفس عاطفی و خوش بینی ناخوشایندی دارند که اغلب باعث موفقیت واقعی آنها می شود."

وقتی چهار سال داشت، کسب و کار پدرش ناکام ماند و خانواده فرایبرگ را برای وین، اتریش ترک کرد. جوان فروید در مدرسه پیشرفت کرد و هفت سال از هشت سالگی در کلاس خود قرار گرفت. او در سال 1878 نام خود را به سیگموند تغییر داد و بعد از مدرک پزشکی از دانشگاه وین کسب کرد.

2 - تأثیرات سیگموند فروید

"حملات هیستریک مطابق با یک حافظه از زندگی بیمار است." - سیگموند فروید، 1895

فروید پس از اتمام تحصیلات خود، تحقیقاتی در زمینه نوروفیزیولوژی انجام داد. او مدرک پزشکی را به دست آورده بود، اما به ویژه در زمینه پزشکی نگران نبود. در حالی که او بیشتر به علم و تحقیق علاقه مند بود، می دانست که او نیاز به یک حرفه ای مستمر برای ازدواج با نامزدش، مارتا برنایز دارد.

Charcot و هیپنوتیزم

در سال 1885، فروید با ژان مارتین چارکوت در سالپرتیر در پاریس تحصیل کرد. Charcot با استفاده از هیپنوتیزم برای درمان زنان مبتلا به آنچه که پس از آن شناخته شده به عنوان هیستری بود . علائم بیماری عبارتند از فلج جزئی، توهم و نگرانی. بیماران نیز عکسبرداری شدند، که نتایج شارکوت را مورد سوال قرار داد. بسیاری از بیمارانش مشتاق بودند که برای دوربین ها عمل کنند و علائم و نتایج درمان شارکوت را به طور چشمگیری افزایش دادند.

آنا او و بحث درمان

فروید به تحقیق در مورد استفاده از هیپنوتیزم در درمان ادامه می دهد، اما دوستی او با همکار Josef Breuer بود که منجر به توسعه معروف ترین روش درمان شد. Breuer درمان خود را با یک زن جوان توصیف کرد که در تاریخ پرونده Ana O. شناخته شده بود، علائم هیستریاش با صحبت کردن درباره تجربیات دردناک او، از بین رفت. فروید و Breuer در یک کتاب، مطالعات هیستریا ، و فروید ادامه استفاده از این " بحث درمان " را ادامه دادند.

3 - سال های اولیه روانکاوی

"روانکاوانه سرکوب شده در زندگی ذهنی را به اذعان آگاهانه می آورد ..." - سیگموند فروید، 1910.

خود تحلیل

فروید ادامه داد: ایده های خود را در مورد ناخودآگاه، بحث درمانی ، و نظریه های دیگر توسعه دهد. او ابتدا از واژه "روانکاوی" در سال 1896 استفاده کرد. پس از مرگ پدرش در سال 1896 فروید مدت زمان طولانی خود تحلیل را آغاز کرد. در طی این مدت، فروید نامه های زیادی با دوستش، ویلیام فلیسس، یک دکتر برلین مبادله کرد که با فروید ارتباط فراوانی داشت. فروید در معنای پنهان رویاهای خود و احساسات شدید خود از عشق به مادرش، که در نهایت منجر به مفهوم خود در مجتمع ادیپ می شد ، ترسیم کرد. "من در مورد خودم پیدا کردم،" او نوشت "دوست داشتن مادر من و حسادت پدرم، و اکنون من آن را یک رویداد جهانی در دوران کودکی می دانم" (فروید، 1897).

تفسیر رویاها

انتشار کتاب "تفسیر رویاها" در سال 1899، زمینه بسیاری از نظریه روانکاوی خود را فراهم کرد. در حالی که او برای کتابش امید زیادی داشت، فروش اولیه آهسته بود و بررسی ها به طور کلی ناامید کننده بود. در کتاب خود، او مفاهیم را که بخش مهمی از روانکاوی، از جمله ناخودآگاه ، مجتمع ادیپال و تفسیر رویایی بود، توصیف کرد . علیرغم عملکرد ضعیف این کتاب، آن را یکی از آثار اساسی در تاریخ روانشناسی دانست و بعد فروید آن را به عنوان مورد علاقه شخصی اش توصیف کرد.

روانشناسی زندگی روزمره

فروید همچنان به توسعه نظریه هایش ادامه داد، انتشار «روانپزشكی زندگی روزمره» در سال 1901 را ادامه داد. این كتاب مفاهیمی نظیر لغزش فرویدی (یا لغزش زبان) را ارائه می دهد كه بیان می كند كه چنین حوادث، افكار و انگیزه های ناخودآگاه را نشان می دهد. با توجه به اینکه نظریه های نظری فروید هنوز هم امروز مطرح می شوند، تعجب آور نیست که ایده های او با شک و تردید بزرگی در میان همتایانش مواجه شده است. انتشار سومین مقاله خود در رابطه با تئوری جنسیت در سال 1905 موجب تقویت تقسیم بین فروید و جامعه پزشکی شد.

4 - ظهور روانکاوی

"من هنوز تحت تأثیر بازتاب سخنرانی شما هستم، که به نظر من کمال خودم بود." - ژانگ در سخنرانی فروید در اولین کنگره روانکاوی

ظهور روانشناسی فرویدی

انتشار کتاب های او موجب گسترش ایده های فروید به مخاطبان بسیار وسیع شد. در حالی که تعداد زیادی از منتقدان به نظریه فروید حمله کردند، او در میان تعدادی از معاصران خود را توسعه داد. رابطه او با Breuer بدتر شده است، عمدتا به علت اختلاف Breuer با تاکید فروید بر روی جنسیت، اما نظریه پردازان نظیر کارل یونگ و آلفرد آدلر به طور فزاینده ای علاقه مند به ایده های فروید بودند.

انجمن روانکاوان وین وین

در سال 1902، فروید شروع به بحث در هفته در خانه خود کرد که بعدها به اولین سازمان روانکاوی کمک می کرد. انجمن روانکاوی وین ابتدا در سال 1908 تأسیس شد و اولین کنگره روانکاوی بینالمللی در سالزبورگ همان سال برگزار شد. در نهایت، برخی از پیروان اولیه فروید از ایده های خود شکایت می کنند تا مکتب های اندیشه خود را تشکیل دهند.

کنگره روانکاوی

در سال 1908 اولین جلسه بین المللی روانکاران در سالزبورگ برگزار شد. فروید سخنرانی اصلی در طول جلسه یک روزه بود، اگر چه تعدادی از روانکاران دیگر نیز به سخنرانی پرداختند. کنگره روانکاوی به زودی به یک رویداد سالانه تبدیل می شود که همچنان موجب گسترش و توسعه روانکاوی می شود.

5 - فروید در امریکا

"فکر آمریکایی به نظر من برای من مهم نیست، اما من خیلی به دنبال سفر با هم هستیم." - سیگموند فروید، 1909

دعوت نامه

در سال 1909، فروید دعوت از رئیس دانشگاه کلارک، جی. استنلی هال دریافت کرد تا در آمریکا از تاریخ روانکاوی سخنرانی کند. فروید ابتدا دعوت نامه را رد کرد و اعلام کرد که برای دیدار از آمریکا نمی تواند سه هفته کار خود را ترک کند. هال، با این حال، پایدار بود. دعوت دوم او شامل پیشنهاد برای پرداخت فروید (مجموع 714.60 دلار) در مقابل پنج سخنرانی در مورد نظریه های روانکاوی (والاس، 1975).

آمدن به امریکا

فروید دعوت دوم هال را پذیرفت و به همراه همکارش، دکتر سندور فرنززی، به امریکا سفر کرد. یکی از همکاران دیگر فروید، کارل یونگ، نیز در سخنرانی در دانشگاه دعوت شده است و سه زوج تصمیم به سفر با هم داشتند. این سفر نخستین و تنها زمانی که فروید به آمریکا سفر می کند، اشاره می کند. فروید، یونگ و فرنززی چندین روز در نیویورک با همکاری شاگردان فرویدی اش AA Brill و ارنست جونز، قبل از سفر به دانشگاه کلارک، چند روز گذشت.

سخنرانی ها

پس از ورود به دانشگاه کلارک، فروید خوشحال شد که کشف کند که هال روانکاوی را به برنامه درسی مدرسه معرفی کرده است. فروید در یک سری از پنج سخنرانی، رشد و رشد روانکاوی را در بر داشت. سخنرانی ها به زبان آلمانی برگزار شد و اکثرا همزمان و بسیار مکالمه بودند. فریاد بعدا توضیح داد: "وقتی روی پلت فرم وارد شدم، به نظر می رسید تحقق یک افکار باور نکردنی بود: روانکاوی دیگر محصول توهین نبود، بلکه بخش مهمی از واقعیت بوده است" (والاس، 1975).

6 - فروید و یونگ

"یک معلم بد را مجبور می کند اگر یک دانش آموز تنها باقی بماند." - نیچه، به این ترتیب ، زرتشت ، به نقل از یونگ به فروید است

فروید و یونگ رابطه زودرس

در آوریل 1906، فروید مکاتبات خود را با یک روانپزشک جوان به نام کارل گوستاو جونگ آغاز کرد. آنها برای اولین بار ملاقات کردند وقتی یونگ در تاریخ 27 فوریه 1907 به وین سفر کرد و دو نفر از دوستانشان بودند. یونگ پس از آن توصیف اولیه خود را از فروید به عنوان "... بسیار هوشمندانه، هوشمندانه و کاملا قابل توجه" توصیف کرد.

آنها در طول هفت سال آینده به شدت با هم ارتباط داشتند؛ فروید با مشاهده یونگ به عنوان پروتئگ و وارث روانکاوی.

شکست از فروید

این رابطه و همکاری با سالها ادامه یافت. در حالی که فروید جونگ را به عنوان نوآورترین و اصلی ترین پیروانش مشاهده کرد، او ناراضی از عدم توافق جونگ با برخی از اصول اساسی نظریه فروید بود. به عنوان مثال، یونگ معتقد بود که فروید بیش از حد به جنبش به عنوان یک نیروی انگیزشی متمرکز بود. او همچنین احساس کرد که مفهوم فروید درباره ناخودآگاه محدود و منفی است. به اعتقاد فروید، به جای صرفا یک مخزن افکار و انگیزه های سرکوب شده بود، یوون استدلال کرد که ناخودآگاه می تواند منبع خلاقیت باشد.

در حالی که شکست رسمی فروید پس از اینکه یونگ از کنگره روانکاوی بین المللی اخراج شد، ظاهر شد، خصومت میان این دو در نامه هایی که مبادله می کردند، کاملا مشهود بود. در یک لحظه، یونگ ناگهان نوشت: "... تکنیک رفتار با دانش آموزان شما مانند بیماران یک اشتباه است و به همین ترتیب شما تولید می کنید یا پسران بیکار و یا توله سگ های خشمگین ... من به اندازه کافی هدفمند از طریق ترفند کوچک خود را ببینید" (McGuire، 1974).

تأثیر روانشناسی

در حالی که اختلافات نظری بین دو مرد، پایان از دوستی خود را نشان داد، همکاری آنها تأثیر پایدار بر توسعه بیشتر نظریه های مربوطه داشت. یونگ مدرسه ای قدرتمندی را که به عنوان روانشناسی تحلیلی شناخته می شود، تشکیل می دهد.

واکنش فروید به تخریب یونگ، و بعد از آن آلفرد آدلر ، بستن صفوف و حمایت بیشتر از نظریه هایش بود. در نهایت، یک حلقه درونی تنها پیروان پر محرمانه شکل گرفت. اغلب به عنوان "کمیته" شناخته می شود، گروه شامل فروید، سندور فرنزسی، اتو رتبه، کارل آبراهام و ارنست جونز بود.

7 - بیماران فروید و درمان

"دست من را در دستان خود بگذار، به من یاد بده که به خاطر بسپار، به من یاد بده که به یاد نیاورم". - HD، 1961

اغلب درمان فروید از کار فروید با بیماران روانکاوی خود مستقیما رشد کرد. همانطور که سعی کرد علائم خود را درک کرده و توضیح دهد، به طور فزاینده ای به نقش ذهن ناخودآگاه در رشد بیماری روانی علاقه مند شد.

آنا او

در حالی که آنا O. اغلب به عنوان یکی از معروف ترین افراد فروید نامیده می شود، این دو هرگز در واقع ملاقات نکردند. واقعا آنا او، زن جوان با نام Bertha Pappenheim، در واقع بیمار دوست و همکار فروید، Josef Breuer بود. فروید با بحث درباره نشانه های او و درمان با Breuer و کار نهایی آنها در کتابی با عنوان مطالعات هیستری ، فروید ادامه نظریه و استفاده از گفتگو درمانی را ادامه داد .

مرد موش

یکی دیگر از مطالعات موردی معروف فروید این است که یک وکیل جوان به نام ارنست لنزر که به عنوان «مرد موش» در تاریخ پرونده شناخته شده است. Lanzer توسط وسواس با موش ها گرفتار شد. در سال 1908، فروید این پرونده را در یک سخنرانی گسترده در اولین جلسه کنگره روانکاوی بین المللی ارائه داد.

HD

یکی از معروف ترین بیماران فروید، هیلدا دانیتل، شاعر و رمان نویس آمریکایی بود که در سال 1933 خود را به عنوان "HD" نامید. دولیتل به وین سفر کرد تا تحت درمان روانکاوی با فروید قرار گیرد. او پس از پایان جنگ جهانی اول دچار ناراحتی شد و به شدت نگران تهدید جنگ جهانی دوم بود. دولیتل بعدا خاطراتی با عنوان « ادای احترام به فروید» ، که در ابتدا در سال 1945 منتشر شد، نوشت.

مرد گرگ نما

سرگئی پانکیفف یک مرد روسی بود که پیش از آنکه به دنبال کمک از فروید باشد، از افسردگی رنج می برد. به دلیل رویای دوران کودکی در مورد گرگ ها، "مرد گرگ" به عنوان "مرد گرگ" خوانده می شود ؛ این مورد تا به حال تأثیر عمده ای بر نظریه توسعه روانشناختی فروید داشته است. فروید پس از یک سال درمان، مرد را درمان کرد، اما مشکلات پانکجهف خیلی دور نبود. او همچنان به دنبال درمان برای افسردگی خود برای بقیه عمر خود است. زمانی که مصاحبه ی روزنامه نگاران قبل از مرگ او در سال 1979 بود، پانکویف اعتراف کرد: "... همه چیز به نظر می رسد یک فاجعه است. من در همان حالت هستم همانطور که وقتی به فروید آمدم و فروید بیشتر نیست."

8 - ترک وین

"احساس پیروزی از آزادی بیش از حد با اغراق همراه است ..." - سیگموند فروید در ترک وین برای لندن

فروید بیشتر عمر خود را در وین، اتریش صرف کرد. هنگامی که نازی ها اتریش را در سال 1938 پیوست، فروید برای یهودیان و برای بنیانگذار روانکاوی هدف قرار گرفت. بسیاری از کتاب های او سوخته بودند و هم او و هم دخترش آنا فروید توسط گشتاپو مورد بازجویی قرار گرفتند. فروید با کمک دوستش، ماری بناپارت، در 4 ژوئن 1938، وین را برای لندن با همسر و جوانترین دختر خود ترک کرد. علیرغم تلاش های بناپارت برای پاس دادن به خواهران سالخوردگان فروید، او این کار را نکرد. همه چهار زن بعدا در اردوگاه های کار اجباری نازی ها کشته شدند.

9 - سال نهایی

"اگر غالبا او اشتباه بود و گاه شگفت انگیز است، اکنون ما بیشتر از این نیست که فردی باشیم، بلکه یک کل محرمانه است" - WH Auden، "In Memory of Sigmund Freud"

فروید و همسرش، مارتا، پس از ورود به لندن، در یک خانه جدید در 20 باغ مریزفیلد قرار گرفتند. از سال 1923، فروید در حال مبارزه با سرطان دهان بود، که عملیات متعدد را مورد نیاز بود. جراحی نهایی او در سپتامبر سال 1938 انجام شد. در همان سال، او کتاب نهایی و شاید بحث برانگیز خود را، موسی و Monotheism منتشر شد .

هنگامی که سرطان او یک بار دیگر بازگردانده شد، دکترش تومور را غیرقابل عمل توصیف کرد. وضعیت او در طول سال ادامه یافت. در 21 سپتامبر، فروید از دکترش خواست تا دوز زیاد مورفین را اداره کند. او در سن 23 سالگی 1939 در سن 83 سالگی درگذشت.