همسویی به بخشی از روند سازگاری که در ابتدا توسط Jean Piaget پیشنهاد شده است اشاره می کند. از طریق جذب، ما اطلاعات جدید یا تجربیات را به دست می آوریم و آنها را در ایده های موجود قرار می دهیم. این فرایند تا حدی ذهنی است، زیرا ما تمایل داریم تجربه یا اطلاعات را تغییر دهیم تا با باورهای پیشین ما هماهنگ شویم.
هم بستگی نقش مهمی در چگونگی یادگیری ما در مورد دنیای اطراف ما دارد.
در اوایل کودکی، کودکان به طور مداوم اطلاعات و تجربیات جدید خود را در مورد دانش موجود خود در مورد جهان به دست می آورند. با این حال، این روند با دوران کودکی پایان نمی یابد. همانطور که مردم با چیزهای جدید روبرو می شوند و این تجربیات را تفسیر می کنند، آنها هر دو تنظیمات کوچک و بزرگ را به ایده های موجود در مورد جهان اطرافشان می رسانند.
بیایید نگاه دقیق تر به جذب و نقش آن در فرایند یادگیری را بررسی کنیم.
چگونه وابستگی کار می کند؟
پیاژه معتقد بود که دو روش اساسی وجود دارد که ما می توانیم با تجربیات جدید و اطلاعات سازگار شویم. Assimilation ساده ترین روش است زیرا نیازی به تعدیل زیادی ندارد. از طریق این فرایند، ما اطلاعات جدیدی را به پایگاه دانش موجود اضافه می کنیم، گاهی اوقات این تجربیات جدید را بازنویسی می کنیم تا با اطلاعات قبلا موجود همخوانی داشته باشند.
در جذب، کودکان با استفاده از آنچه قبلا می دانند، جهان را حس می کنند.
این شامل تطبیق واقعیت و آنچه که در ساختار شناختی فعلی خود تجربه می کنند. درک کودک از این که چگونه جهان کار می کند، بنابراین، فیلتر کردن و تأثیر آن ها بر این که چگونه واقعیت را تفسیر می کنند.
به عنوان مثال، بیایید تصور کنیم که همسایگان شما دارای یک دختر هستند که همیشه می دانید شیرین، مودب و مهربان است.
یک روز، شما پنجره خود را می بینید و دختر را می بینید که گلوله برفی را در ماشین شما پرتاب می کند. به نظر می رسد از شخصیت و نسبتا ناراحت، چیزی نیست که شما از این دختر انتظار داشته باشید.
چگونه این اطلاعات جدید را تفسیر می کنید؟ اگر از روند جذب استفاده می کنید، ممکن است رفتار دخترانه را رد کنید، اعتقاد بر این که شاید این چیزی است که او یک همکلاسی را شاهد بوده است و به این معنی نیست که آن را غیرممکن است. شما نظر خود را درباره دختر تغییر نمی دهید، شما به سادگی اطلاعات جدیدی را به دانش موجود اضافه می کنید. او هنوز یک کودک خردمند است، اما اکنون می دانید که او نیز دارای شخصیت گمراه کننده است.
اگر شما برای استفاده از روش دوم سازگاری توصیف شده توسط Piaget، رفتار دختر جوان ممکن است باعث شود که شما نظر خود را از او تجدید نظر کنید. این فرآیند همان چیزی است که Piaget به عنوان محل اقامت اشاره می کند ، که در آن ایده های قدیمی بر اساس اطلاعات جدید تغییر یا حتی جایگزین می شوند.
همسایه سازی و مسکن هر دو در بخشی از روند یادگیری مشغول به کار هستند. بعضی از اطلاعات به سادگی در طرح های موجود ما از طریق فرآیند جذب در گنجانده شده است در حالیکه اطلاعات دیگر منجر به ایجاد طرح های جدید یا تحول کامل ایده های موجود در فرآیند مسکن می شود.
مثالهای بیشتر
- یک دانش آموز کالج یاد می گیرد که چگونه از یک برنامه کامپیوتری جدید استفاده کند
- یک نوع جدید از سگ را می بیند که قبلا دیده نشده است و بلافاصله به حیوان اشاره می کند و می گوید: "سگ!"
- آشپز یک تکنیک پخت و پز جدید یاد میگیرد
- برنامه نویس کامپیوتر یک زبان برنامه نویسی جدید را یاد می گیرد
در هر یک از این مثالها فرد به اطلاعات موجود در طرح موجود خود اضافه می کند. به یاد داشته باشید اگر تجربیات جدید موجب تغییر فرد یا تغییر باورهای موجود خود شود، آن را به عنوان محل اقامت شناخته می شود.
کلمه ای از
بسیج و مسکن فرایندهای یادگیری مکمل است که در هر مرحله از توسعه شناختی نقش مهمی ایفا می کند .
برای مثال، در طول مرحله سنسور حرکتی ، نوزادان جوان با تجربیات حسی و حرکتی خود با کار کار می کنند. برخی اطلاعات به دست می آیند، در حالیکه بعضی از تجارب باید پذیرفته شوند. از طریق این فرآیندها، نوزادان، کودکان و نوجوانان دانش جدید و پیشرفت را از طریق مراحل رشد به دست می آورند.
> منابع:
> میلر، PH. نظریه پیاژه: گذشته، حال و آینده. در کتاب راهنمای توسعه وفاداری کودکی Wiley-Blackwell. U. Goswami (اد.). نیویورک: جان ویلی و پسران؛ 2011